Plantage. Gerestaureerd door een Nederlander met Nederlandse subsidie. Erg mooi en de moeite van het bezichtigen waard. Je krijgt echter geen enkel historisch beeld van het plantage leven. Persoonlijk vind ik het jammer dat je nergens in Suriname meer een goed beeld kunt krijgen van de slavernij op de plantage. Die pikzwarte bladzijde uit de nederlands/surinaamse geschiedenis mag niet vergeten worden.
Uitzicht over het Brokopondomeer. Een stuwmeer aangelegd voor energiewinning. Oorspronkelijk voor de bauxietindustrie, maar voorziet nu oa Paramaribo van stroom. De toenmalige bewoners zijn destijds gedwongen elders ondergebracht in houten barakken. De bomen die nog in het Brokopondomeer staan, worden nu tbv het hout gekapt.
tja, kon het even niet laten om met kleren aan mij even te verfrissen. Je droogt toch weer snel op.
Ergens onderweg naar Nikerie een sluis
Oude staatsgevangenis. Niet meer in gebruik. Thans museum. Gebruikt tijdens het Nederlandse bewind, maar ook nog na de Onafhankelijkheid.
Vergane suikerfabriek. Vergane glorie. Na de Onafhankelijkheid verdween het Nederlandse management. Aan een goede overdracht werd niet gedacht.
Alvast het Zwitserleven op Palmbeach aan de Surinamerivier uit proberen. De kuststrook van Suriname kent helaas geen stranden. Ter compensatie zijn inmiddels enkele kunstmatige stranden langs de Surinamerivier aangelegd.
De Cola-kreek. Het water heeft de kleur van Cola. Toch wel idyllisch als je aan zo'n kreek woont.
Pas geopend ressort aan de Suriname rivier. Bergendal.
